Dvoboj
Odličan početak odlične karijere
Odličan triler kojim se Spielberg prvi put pojavio na radaru Hollywooda. Weaver je sjajno odglumio naslovnu ulogu, ali treba pohvaliti i galeriju likova koje sreće po restoranima i gostionama uz cestu koja prolazi tipičnom američkom provincijom. Svi se doimaju pomalo zaostalo i nesvjesno vanjskog svijeta, pa na trenutke praćenje glavnog lika izgleda kao šetnja Faulknerovim romanom. Napetosti nikad ne manjka, a i ne mogu se oteti dojmu da narator koji u nekoliko navrata pripovijeda razmišljanja glavnog lika neodoljivo podsjeća na film Taksist koji je snimljen 5 godina poslije. I ovdje pratimo lika koji progresivno klizi u stanje posvemašnje psihoze i opsesije, kao što se ponavlja i motiv džungle bez pravila u kojoj se svatko bori za sebe i koja počinje odmah na izlasku iz gradske sredine. U Dvoboju nam Spielberg kaže kako je divlji zapad američke provincije još uvijek prilično divlji, dok nam istu stvar na neobično sličan način kaže Scorsese u Taksistu za urbanu džunglu. Film inače ima dojam nedorađenosti i niskobudžetne produkcije, no to uopće ne ometa uživanje u prikazu kafkijanske psihoze kojoj je Mann izložen, čak i danas - više od 30 godina nakon što je snimljen. Ovaj film dolazi iz ere koja se danas čini daleko, kada su glavne karte u trilerima bile psihološke karakterizacije (koje su ovdje sjajno odrađene krupnim planovima) – uz dodatak prekrasnog krajolika koji uz zlokobni kamion i glavnog glumca odrađuje jednu od glavnih uloga. Ovdje nema skupih eksplozija, histerične režije ili ekscentričnih rakursa bez kojih je danas uzbuđenje na filmu gotovo nezamislivo. Obavezno gledanje za svakog filmofila.