Sinegdoha, New York
I život je predstava
Charlie Kaufman, poznati filmski radnik (scenarista, producent) za svoj režiserski debi odabrao je filmsku ekranizaciju priče koja govori o vizijama, pogledima na život kroz prizmu jedne pozorišne predstave.Pozorišni režiser Caden Cotard (Philip Seymour Hoffman) počinje pripreme za novi pozorišni komad.Kako mu se život komplikuje na ljubavnom, roditeljskom, a zatim i na zdravstvenom planu, ovaj vizionar polako gubi kreativnu kontrolu, pa slike iz vlastitog života prenosi na 'daske koje život znače', stapajući realnost i fikciju u jednu dimenziju...Ljubav prema rodnom gradu (sredina koja je iznedrila toliko umetnika), Charlie iskazuje kroz samu filmsku radnju gde glavni lik pokušava da napravi repliku grada u predstavi postavljenoj u jednom skladištu.Izbor jake glumačke ekipe je sasvim razumljiv, jer ovde imamo i pozorišnu scenu gde se radnja oslanja na čist glumački performans, lišen tako često korišćenih specijalnih efekata. Zanimljiva ideja pretočena u film, ipak deluje pomalo konfuzno (puno simbolike koje gledalac nije uvek u stanju da prepozna i razume), a na momente čak radnja gubi svoju nit.No ako ovo zadnje, protumačimo kao umetničku slobodu u službi prikaza života iz drugačijeg ugla, viđenog očima umetnika (pa i pravog očajnika), onda bismo mogli ovakvu vrstu priče i da 'progutamo'.
Depresija
Depresija depresija depresija.... Film kroz koji ćete proživjeti istinsku katarzu ili se baciti s mosta zbog besmisla cijelog postojanja...
Synecdoche
film počinje najnormalnije moguće (bar u nekakvoj kaufmanovoj verziji normalnoga), sve dok u jednoj sceni žena na zajedničkoj terapiji kaže psihijatrici kako mašta o tome da joj muž umre kako bi mogla živjeti neki novi život, sve dok ovaj sjedi pored nje na kauču. prekrasno! to mi je najdraža scena i ne zato što je presmiješna i luda, nego zbog načina na koji hoffman (muž) sjedi na kauču pored svoje žene trenutak prije nego što ova kaže o čemu sanja. tu se negdje hoffman počinje raspadati i počinje raditi na svom kazališnom komadu čija je svrha da bude istinit. zajedno sa svojom ekipom kroz niz godina sagradi 1:1 kopiju new yorka zajedno sa svim mogućim likovima u njemu. tu se dešavaju presmiješne stvari jer se stvari i glumci u predstavi toliko zapletu da teško pratiti tko koga glumi. kao u liftu s dva nasuprotna ogledala i kad više stvarno ne znam tko koga glumi, tko su pravi ljudi, a tko samo likovi... netko od glumaca iz predstave skuži da će im trebati još netko tko bi glumio redatelja! ovo je film o početku kraja, genijalan film. volim ga svake minute sve više.
