Umro Eric Rohmer

Jučer je u 90. godini života preminuo redatelj Eric Rohmer, jedan od ključnih autora filmskog 'novog vala'. Rođen je 4. travnja 1920. u francuskom gradu Tulleu, i to pod imenom Jean-Marie Maurice Schérer. Kasnije je za umjetnički pseudonim uzeo ime Eric Rohmer, i to prema redatelju Erichu von Stroheimu i piscu Saxu Rohmeru. U početku je radio kao novinar i profesor književnosti, a onda se počeo baviti filmskom kritikom i zajedno sa Jean-Luc Godardom i Jacquesom Rivettem osniva časopis Gazette du Cinema.

Iste godine snima i prvi kratkometražni film 'Journal d'un scélérat' (1950.). Časopis prestaje izlaziti iduće godine i tada zajedno s Rivetteom i Godardom počinje pisati za Cahiers du Cinéma, ugledni filmski časopis kojem je bio urednik od 1956. do 1963. 1959. dovršio je svoj prvi dugometražni film 'U znaku lava' ('Le signe du lion'). Od 1963. do 1972. snimao je filmove iz ciklusa '6 moralnih priča', prva 2 filma su kratkometražni 'La Boulangère de Monceau' (1963) i srednjemetražni 'La carrière de Suzanne' (1963.), dok su svi ostali dugometražni filmovi: 'Kolekcionarka' ('La collectionneuse', 1967.), 'Moja noć kod Maud' ('Ma nuit chez Maud', 1969), 'Claireino koljeno' ('Le genou de Claire', 1970.) i 'Ljubav poslijepodne' ('L'amour l'après-midi, 1972.).

'Pauline na plaži', američki trailer.

'Moja noć kod Maud' dobila je pohvale kritičara, a Rohmeru donijela nominaciju za Oscara u kategoriji najboljeg stranog filma i originalnog scenarija. Uspjeh je postigao i filmom 'Pauline na plaži' ('Pauline à la plage', 1983.) koji je osvojio nagradu kritike i Srebrnoga medvjeda na filmskom festivalu u Berlinu, 'Zelena zraka' ('Le rayon vert', 1986.) je dobila nagradu kritike i Zlatnog lava u Veneciji, a na istom festivalu je 2001. nagrađen i za životno djelo.

Romantična drama 'Ljubav Astreje i Celadona' ('Les amours d'Astrée et de Céladon', 2007.) je njegov posljednji film. Iako je pripadao novom valu koji se odlikovao borbom protiv ograničenja klasičnog filma, i sam je radio filmove u klasičnom stilu. Izjavio je da se 'manje bavio onime što ljudi rade, a više onime što se zbiva u njihovim umovima dok to rade', a bivši profesor književnosti priznao je da mu je uzor klasični stil romana. Njegovi 'jednostavni' filmovi odlikuju se dugim razgovorima likova, bez 'umjetnih' efekata kao što su glazbeni soundtrack ili upečatljivi pokreti kamere.