Jadnici

Zatvorenik broj 24601

Filmska adaptacija poznatog književnog klasika Victora Hugoa 'Les Misérables' u režiji Oskarovca Toma Hoopera ('The King's Speech').Scenario je nastao kao plod zajedničkog rada više autora. Počev od Alaina Boublila i Claude-Michela Schönberga koji su napisali pozorišne komade, preko Herberta Kretzmera autora tekstova pesama, pa sve do Williama Nicholsona zaslužnog za doradu
priče u konačan filmski scenario.Ideja je bila da se u formi mjuzikla, snimi umetnički film, što je 'Universal Pictures' podržao finansijski (odobren budžet od $61,000,000), uz davanje svakojake moguće logističke podrške.Fabula je poznata gotovo svima.Centralna ličnost je bivši osuđenik, Jean Valjean (Hugh Jackman), kome je i nakon odsluženja robije u trajanju od 19 godina, stalno za vratom, nemilosrdni inspektor Javert (Russell Crowe).U svojevrsnoj igri lopova i žandara, u pozadini pratimo sudbine sporednih likova, koje će se međusobno isprepletati u Parizu, tokom ustanka osiromašenih, obespravljenih građana protiv francuske monarhije ... Trajanje radnje od preko 2 i po sata jeste istinski hendikep, u smislu da se od publike očekuje dobra 'mentalna kondicija' da sva dešavanja koja se protežu na višegodišnji vremenski period, adekvatno isprate.Ako dodamo da se dijalozi svode na pevanje, pri čemu čujemo različite tonalitete u zavisnosti od vokalno-glasovnih mogućnosti glumaca, onda je jasan režiserski koncept da je hteo po svaku cenu čistu umetnost, bez obzira što to nije po ukusu šireg auditorijuma (nekima izgleda i zvuči čak i iritantno).Međutim, odličan kasting, jer su na projektu okupljena poznata i dokazana glumačka imena, koja su uglavnom ispunila očekivanja. Jackman više nego dobar u naslovnoj roli, dok je jako zapažen performans dala sve bolja, Anne Hathaway.Dvoje aktera srceparajuće 'love story', u zlehudom vremenu građanske pobune, takođe solidno funkcionišu.Stoga pohvale i na račun ljubavnog para:Amanda Seyfried & Eddie Redmayne.A efektne epizodne role u kojima vidimo zločesti bračni par Thénardier, jesu dobar, humorni začin u celoj priči, jer Sacha Baron Cohen i Helena Bonham Carter su veoma ubedljivi i osećaju se kao 'ribe u vodi' (zajednički nastup u 'Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street').Imajući u vidu da je ovaj književni predložak najviše eksploatisan kroz brojne pozorišne predstave, pametan potez je bio da se naprave adekvatne 'kulise'. Stoga se vodilo računa o nekim bitnim detaljima. Scenografija je odlično postavljena (koja nas vraća u važnu istorijsku epohu), a maštovito dizajnirani kostimi, uz vešt rad šminkera i frizera, samo zaokružuju jedan veoma povoljan utisak o vizuelnom aspektu ovog
mjuzikla.Generalno posmatrano film možda nije toliko gledljiv, zbog načina kojim se obraća gledaocima, ali neosporno je da poseduje puno dobrih elemenata.Zato zaslužuje više nego prelaznu ocenu i preporuke svima, kojima je čista umetnost (neuprljana komercijalom) po ukusu i po volji.

Les Misérables

Kada je Victor Hugo polovicom 19.st. pisao roman 'Les Misérables', nije mogao ni sanjati koliku popularnost će steći mjuzikl baziran po njegovom romanu istoimena naziva. U 2012. ekranizacije tog mjuzikla se uhvatio Tom Hooper ('The King's Speech') i nesumnjivo oduševo fanove mjuzikla. No, ljudima koji nisu imali prilike vidjeti mjuzikl na kazališnim daskama, u koje se ja ubrajam, i koji poznaju ovo djelo isključivo po pjesmi „I Dreamed A Dream“, mislim da ovaj film neće donjeti puno dobroga.
Prvenstveno, popularni mjuzicli-filmovi u koje se u zadnje vrijeme ubrajaju 'Chicago' ili briljantni Burtonov 'Sweeney Todd' su imali prijeko potrebne dijaloge, koji su ispunjavali dijelove u kojima likovi ne pjevaju. Mislim da to kronično fali ovom filmu, jer od prvog do zadnjeg trena sve je u pjesmi, koje nakon odličnih uvodnih brojeva Jackmana kao osuđenika i scene u crkvi, uz naravno „I Dreamed A Dream“ u izvedbi Hathaway (vjerojatno Oscar za 10-minutno pojavljivanje u filmu), postaju prilično zamorne. Zapravo je nevjerojatan kontrast između spomenutih, vrlo dobrih scena i ostatka filma koji je blijed i po ničemu poseban. U tu sumornost nažalost upada uvijek pouzdani Russell Crowe koji se uopće ne trudi u ulozi Javerta, no zato oduševljava njegov sunarodnjak Hugh Jackman u naslovnoj ulozi bez kojeg bi ionako bolno iskustvo gledanja ovog filma bilo još bolnije.