24. dan
The 24th Day
(2004.)
Nazz Productions / Continental film
92'
triler
Režija: Tony Piccirillo
Scenario: Tony Piccirillo
Producent/i: Nick Stagliano
Linkovi: imdb
Prije 24 dana Tom je saznao da je HIV pozitivan. Oženjeni muškarac krivi svoje jedino gay iskustvo za nesreću koja ga je zadesila te otima bivšeg partnera.
Čitaj dalje ...
Moraš biti prijavljen/a!
urušena pretencioznost
Dva homoseksualca zatvorena u stanu koji 90 minuta preispituju teme od homoseksualnosti kao takve do sporta i provincijalizma - a sve pod dramatskim pritiskom zapleta u kojem prvi drži drugog kao taoca u iščekivanju rezultata njegovih krvnih pretraga.
Po nekima među najboljim indie američkim filmovima 2004. (prikazan na Tribeca Festivalu) - po drugima mršav filmić jer se težina psihološkog trilera stavlja na leđa dvojice neuvjerljivih glumaca.
Istina je - kao i obično - negdje u sredini.
U svom debitantskom radu redatelj Piccirillo (također i scenarist - film je ekranizacija njegove drame) sam sebi diže letvicu na vrlo visoku razinu jer se ovakav tip psihološkog nadmudrivanja dva lika na filmu pokazao kao kost u grlu mnogih filmaša. Da bi ovakav film uspio potrebna su dva faktora - sjajno odrađena gluma jer o njoj ovisi karakterizacija, pa time i psihološki momenti cijele priče - te jednako sjajna režija koja mora stvar upakirati na fino izbalansiran način, pažljivo regulirajući tempo.
U prvom segmentu može se reći da je film okej uspio jer Marsden i Speedman unatoč svojim mene-stavljaju-u-film-da-privuku-klinke pojavama uspijevaju likove prikazati dovoljno slojevito da podnesu ovakvo 90-minutno razvlačenje.
Drugi segment je zato prilično podbacio. Piccirillo se baš i nije puno trudio posebno pristupiti filmskoj obradi vlastite drame pa cijela stvar izgleda jako statično. Tempo nije dovoljno ravnomjeran pa postoje dijelovi filma koji djeluju razvučeno - i još se povremeno ubacuju flashbackovi koji u prvoj polovici djeluju kao strano tijelo u filmu - a u drugoj polovici su potpuno suvišni.
Sve skupa okej filmić ako imate živaca dati šansu filmu koji je 90 minuta klaustrofobije i psiholoških igrica plus velika žlica gay/aids tematike i propitkivanja moralne opravdanosti promiskuitetnog načina života.