Denys Arcand

Jedan od najcjenjenijih i najuspješnijih kanadskih scenarista i redatelja čiji su uratci nagrađivani na svim važnijim svjetskim festivalima. Vlasnik je Oscara za najbolji strani film.

Odgojen je u strogom katoličkom domu, a majka mu je čak razmišljala da postane karmelićanka, što je jedan od najstrožih redova. Devet godina pohađao je jezuitsku školu, a svoj prvi kratki film, 'Seul ou avec d'autres' (1962), napravio je na fakultetu.

Studirao je povijest, a nakon završenog faksa počeo je raditi za 'National Film Board of Canada' gdje je napravio interesantnu trilogiju kratkih povijesnih dokumentaraca o ranim istraživačima sjeverne Amerike. Zatim režira 'On est au coton' (1970), politički orjentiran dokumentarac o eksploataciji radnika tekstilne industrije koji je na kraju zabranjen u Kanadi.

Nastavio je u istom tonu, pa snima još jedan politički dokumentarac, 'Quebec: Duplessis et apres....' (1972), a zatim se okreće dugometražnom filmu. Iste godine potpisuje 'La maudite galette' (1972), ironični triler koji opisuje krađu, lopove, pohlepu i umorstvo, a isti motivi pojavljuju se i u slijedećem uratku 'Rejeanne padovani' (1973).

Dalje nastavlja s aktualnim i zabranjenim temama u dokumentarnom filmu 'Gina' (1975) koji govori o stripperici, modi i nasilju, a radila ga je ista ekipa s kojom je surađivao na filmu o tekstilnoj industriji. Dobio je priliku raditi i na TV-u, pa režira TV seriju 'Murder in the Family' (1985), a prije toga još jedan dugometražni film 'Le crime d'ovide plouffe' (1984).

Slijedeće godine ponosno potpisuje uspješni film, 'The Decline of the American Empire' (1986), u kojem opisuje društvo kroz oči glavnih likova: četiri muškarca, pripremajući ručak, pričaju o životu, ljubavi, nevjeri i seksu, baš kao i njihove partnerice, tj. partneri (jedan od njih je homoseksualac), u obližnjem fitness centru. Svojim ciničnim humorom uspio je osvojiti Kanađane, pa osvaja čak devet Geniesa – kanadskih Oscara. Film je nominiran za Oscara kao najbolji strani film1987. godine, a osvojio je dvije prestižne nagrade: za najbolji kanadski dugometražni film i 'People's Choice Award' na Toronto film festivalu.
 
Svojim sljedećim uradkom, 'Jesus of Montreal' (1989), ponovno osvaja oscarovsku nominaciju u kategoriji za najbolji strani film, kao i dvanaest Geniesa. Film opisuje grupu glumaca koji se financiraju noćnim performansima u crkvenim igrokazima kao biblijski likovi i dnevnim nastupima u reklamama i pornićima. Film je bio inspiriran jednim od glumaca koji su bili na audiciji za 'The Decline of the American Empire' koji je spomenuo da portretira Isusa u staroj francuskoj drami turistima koji su u posjeti slavnom Mont Royalu i rigoroznim katoličkim odgojem u kojem je redatelj odrastao.

Kasnije snima jedan dio omnibusa 'Montreal Vu Par...' (1991), a zatim svoj prvi film na engleskom jeziku, komediju 'Love and Human Remains' (1993), u kojoj opisuje mlade ljude u potrazi za smislom njihovih života, ali je film prošao prilično nezapaženo, kao i komedija 'Stardom' (2000) koja, iako je dobila pozitivna kritike, tužno završila na blagajnama kina.

Njegove socijalne komedije, koje se uglavnom oslanjaju na likove koje opisuje portretirajući društvo u kojem živi, obogatio je još jednim uratkom, 'Barbarske invazije' (2003), nastavkom filma 'The Decline of the American Empire' u kojem ponovno oživljuje iste likove, ali desetljeće starije. Film je doživio sjajan uspjeh osvajajući ovom redatelju prvog Oscara u kategoriji za najbolji strani film, kao i nagrade na festivalima u Torontou i Cannesu te tri Cesara.